تاثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن های مبادله گر سدیم هیدروژن ۱ (nhe۱) و هم انتقال دهنده سدیم بی کربنات ۱ (nbc۱) در عضلات اسکلتی رت های دیابتی نوع دو

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن های مبادله گر سدیم هیدروژن1و هم انتقال دهنده سدیم بی کربنات 1 در عضلات اسکلتی رت های دیابتی نوع دو بود. روش ها: تعداد 40 رت نژاد ویستار نر در سن 4 ‏هفتگی با میانگین وزن 8/9±7/93 گرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و تمرینی دیابتی تقسیم شدند. تمرین استقامتی به مدت هفت هفته (دویدن روی نوار گردان جوندگان)، بر گروه تمرینی دیابتی اعمال شد. میزان بیان mrna (nhe1 وnbc1) از طریق تکنیک real time- pcr انجام گرفت. از آزمون آماری t مستقل و نرم افزار rest ‏ ‎‏جهت تعیین معنی ‏دار بودن تفاوت متغیرها استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد بیان mrna (nhe1) در عضلات edl و نعلی به ترتیب %25 و%19در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم کاهش داشت که این میزان کاهش در هر دو عضله معنی دار بود (05/0>p). همچنین میزان کاهش در بیان mrna (nbc1) در عضلات بازکننده طویل انگشتان پا (edl) و نعلی به ترتیب %35و%29 در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل بود که این میزان کاهش در هر دو عضله معنی دار بود (05/0>p). تمرین استقامتی موجب افزایش بیان nhe1 mrna و nbc1 در گروه تمرین کرده دیابتی شد. نتیجه گیری: در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که که بیان mrna (nhe1 وnbc1) در گروه کنترل دیابتی کاهش قابل ملاحظه ای دارد و تمرین استقامتی می تواند این کاهش بیان را در گروه تمرینی دیابتی جبران و به سطوح نرمال نزدیک کند.